Een bijzonder zwaar seizoen
Soms is het alsof het leven zich even opstapelt. De afgelopen maanden werden mijn gezin en ik geconfronteerd met niet minder dan vijf persoonlijke drama’s in vijf verschillende levens. Eén daarvan was het verlies van een dierbare vriend: een bijzonder mens, weggerukt door een slopende ziekte. Verdriet laat zich niet efficiënt verwerken. Het sijpelt, het schuurt, en het vraagt tijd.
“Wanneer het leven breekt, leer je pas echt wat verbinding betekent.”
Onzekerheid als zelfstandig professional
Alsof het persoonlijke niet genoeg was, kwam daar de zakelijke onzekerheid bij. De paniek rondom de wet DBA veroorzaakte chaos onder opdrachtgevers. Tarieven kelderden, opdrachten verdwenen en maandenlang zat ik zonder inkomen. Niet vanwege gebrek aan vaardigheden, maar vanwege angst en onduidelijkheid in het systeem.
“Zekerheid is geen contract, het is vertrouwen. En dat ontbreekt.”
Een wereld in brand
Ondertussen kijk ik naar de wereld en maak ik me zorgen. Over Oekraïne. Over de schaduwen van Trump. Over een Europa dat blijft schipperen met principes en winst. Over techgiganten die machtiger zijn dan landen. Over de verrechtsing en het populisme dat beleid verlamt. En natuurlijk over het klimaat – of beter gezegd: de ontkenning ervan in ons consumptiegedrag.
“We willen verandering, zolang we zelf maar niet hoeven te veranderen.”
EduNEX: in de wacht, niet afgeschreven
Tussen al die chaos kwam ook EduNEX stil te liggen. Een project waar ik mijn hart in had gelegd, met een missie die meer dan ooit relevant is: mensen helpen om beter om te gaan met informatie, fragmentatie en digitale overbelasting. Maar het leven dwong me tot pauze. Nu begint het weer te kriebelen. De visie staat nog. De noodzaak is alleen maar groter geworden. EduNEX gaat terugkomen. Beter, scherper, mensgerichter.
“Soms moet je stilvallen om opnieuw te kunnen richten.”
Stilte op het podium
Ook mijn hobby – Toastmasters – kwam volledig tot stilstand. En dat terwijl spreken voor publiek altijd een bron van energie en zelfinzicht voor me is geweest. Maar net als bij EduNEX geldt: de pauze was tijdelijk. Op 27 mei houd ik mijn maiden speech, de eerste stap terug naar een podium dat ik lang gemist heb. Niet om te overtuigen, maar om te verbinden – met mezelf én met anderen.
“Spreken is pas krachtig als het uit stilte is geboren.”
Licht aan het einde
En toch… er is goed nieuws. Ik heb een nieuwe opdracht gevonden bij een bedrijf dat klopt. Menselijk, inhoudelijk, inspirerend. De persoonlijke stormen zijn aan het liggen. Behalve het verdriet om het verlies, beginnen de andere hoofdstukken zich voorzichtig te sluiten. Er is ruimte ontstaan voor nieuwe energie.
“Na een lange winter komt de lente niet in één dag, maar ze komt.”
Bouwen aan digitale autonomie
Ook mijn missie krijgt weer vorm. Steeds meer organisaties maken de overstap van Microsoft naar FOSS-oplossingen zoals Nextcloud. Wat eerst idealisme leek, krijgt nu handen en voeten. En daar sta ik middenin. Vandaag bezoek ik het Europees Parlement, en 5 juni de Nextcloud Summit in München. De toekomst begint zichtbaar te worden.
“Autonomie begint bij keuzes durven maken, ook als ze afwijken van de standaard.”
Terug naar Arnhem
Vandaag liep ik door Arnhem, op weg naar Brussel. Ik passeerde het huis waar in de zomer van 1998 een oude scharrel woonde. Ik was haar compleet vergeten. Het moment verraste me. Niet om haar maar omdat het me eraan herinnerde hoeveel lagen er in een leven zitten. Hoeveel wendingen, hoeveel tijd, hoeveel groei.
“We vergeten soms wie we waren, maar nooit waar we naartoe willen.”
Hoop, ondanks alles
Er zijn nog zorgen. Over het klimaat, over de oorlog, over Europa. Maar ik zie ook beweging. Mensen worden wakker. Er komt ruimte voor ongemakkelijke waarheden. Vandaag kies ik ervoor om hoopvol te zijn. Niet naïef, maar vastberaden.
“Hoop is geen illusie, het is een keuze. Elke dag opnieuw.”
Nederlands