De comeback van Linux, on-premise en principes
“Het begint met één opdracht. Dan twee. Dan wordt het een beweging.”
Soms zie je iets opduiken dat je zelf niet gaat doen, maar waar je wél van gaat glimlachen. Zo kwam ik op freelance.nl een opdracht tegen voor een Linux Infra specialist/architect — en het voelde als een kantelpunt. Geen Azure. Geen AWS. Geen Oracle. Geen Google Cloud. Het staat er letterlijk: géén publieke cloud. Geen Big Tech. Punt. In plaats daarvan: OpenStack. Ansible. ELK. Linux. En wie weet straks ook Nextcloud? Een overheidsorganisatie die zélf de controle wil houden over haar digitale zenuwstelsel. Ik dacht: eindelijk.
Niet tegen cloud — wél tegen afhankelijkheid
“Cloud moet een middel zijn, geen gevangenis.”
Laat me duidelijk zijn: ik ben niet tegen de cloud. Integendeel. De cloud is een prachtige ontwikkeling. Maar dan wel Europees. Duurzaam. Betrouwbaar. En — vooral — zó ingericht dat je er niet aan vastzit. Geen vendor lock-in, maar open standaarden. Zodat je kunt verhuizen als je wilt. Van de ene cloudprovider naar de andere. Of terug on-premise, als dat beter past. Dat is geen nostalgie, dat is strategisch denken.
Niet voor mij — maar wél van mij
“Soms is iets niet jouw opdracht, maar wel jouw toekomst.”
Ik ben geen infrastructuurspecialist. Deze opdracht past inhoudelijk niet bij mij. Maar de onderliggende trend? Die past me als een handschoen. Ik ben overgestapt van Windows naar Linux. Van Microsoft Office naar OpenOffice. Van Gmail naar Proton. Niet om moeilijk te doen, maar omdat ik geloof dat we digitaal weer zélf aan het stuur moeten zitten. En dan zie ik dit soort opdrachten en denk ik: zie je wel. Ik ben niet de enige.
Terug naar de essentie: eigenaarschap
“De cloud is geen plek. Het is iemand anders z’n computer.”
De cloud is fantastisch — voor wie weet wat hij weggeeft. Maar veel organisaties ontdekken nu pas wat ze hebben ingeleverd: eigenaarschap, controle, transparantie. Deze overheidsorganisatie kiest bewust voor een private cloud, voor hardening, voor infrastructuur die echt van henzelf is. Niet zomaar IT, maar een keuze voor onafhankelijkheid. En dat is zeldzaam helder.
Infra is politiek
“Technologie is nooit neutraal. Wie kiest voor open source, maakt een principiële keuze.”
Als een overheid kiest voor open source, lokale infrastructuur en open standaarden, dan zegt dat iets. Over vertrouwen. Over soevereiniteit. Over risico’s die niet langer geaccepteerd worden. Het is een technologische beslissing, maar ook een politieke. En die keuze verdient aandacht — én navolging.
Er is een beweging gaande
“Het begint met een keuze. En dan nog één. En voor je het weet, is het een trend.”
Ik zie dit als een signaal. Eén opdracht is geen trend, maar het bevestigt wel wat ik steeds vaker hoor en voel: de wil groeit om los te komen van Big Tech. Om weer eigenaar te worden van je eigen stack, je eigen data, je eigen keuzes. Dat vraagt mensen met kennis van Linux. Van Git. Van Ansible. Van netwerkbeheer. Maar vooral: mensen met overtuiging.
Nederlands