Moreel failliet

Van bewondering naar afkeer

Ooit waren de Verenigde Staten het land van belofte, bravoure en Bruce Springsteen. Een plek die wij als Europeanen met ontzag gadesloegen — het land waar technologie bloeide, vrijheid werd gevierd en Hollywood onze collectieve verbeelding kleurde. Maar wat er resteert is een schim van die natie: een moreel failliete samenleving, zwaar bewapend en gedreven door angst, narcisme en een toxisch gevoel van exceptionalisme.

“Wat ooit bewondering opriep, roept nu afschuw en medelijden op.”

Een failed state in designerverpakking

De infrastructuur kraakt, de gezondheidszorg is een loterij, het onderwijs een luxeproduct. De democratie is verworden tot een spektakelshow waar miljonairs en mediaclowns de lakens uitdelen. En dan zijn er nog de wapens — miljoenen ervan — die het publieke domein hebben overgenomen als heilige huisjes van de vrijheid.

“De VS zijn geen gidsland meer, maar een glanzend vergulde bananenrepubliek.”

De verborgen agenda achter Amerikaanse incompetentie

De ogenschijnlijke incompetentie van het Amerikaanse kabinet roept verontrustende vragen op over de ware intenties achter hun beleid. Is dit een doelbewuste strategie om bestaande structuren met brute kracht te vernietigen, met het oog op een toekomstige wederopbouw naar eigen ontwerp? Of zijn deze machtsposities simpelweg gekocht door rijke vrienden, waardoor bekwaamheid en ervaring ondergeschikt zijn gemaakt aan financiële invloed en vleierij? Een andere mogelijkheid is dat het puur draait om destructie van binnenuit, een bewuste ondermijning van het systeem zonder intentie tot herstel. Of is het simpelweg een kwestie van ongekende kneuzigheid, waarbij posities worden bekleed door individuen die niet alleen ongeschikt zijn, maar wier aanwezigheid in leidinggevende functies grenst aan een gevaarlijke absurditeit? Welke van deze scenario’s ook waar is, Europa betaalt de prijs—zowel letterlijk in economische termen als figuurlijk in geopolitieke stabiliteit. De recente benoemingen binnen het Amerikaanse kabinet, zoals die van Pete Hegseth tot minister van Defensie ondanks beschuldigingen van seksueel misbruik en financieel wanbeheer, versterken het beeld van een regering die incompetentie en vriendjespolitiek boven bekwaamheid stelt. ​

“Wanneer incompetentie regeert, draagt de wereld de lasten.”

Zelfreflectie voor Trump-supporters: tijd om in de spiegel te kijken

Eenieder die zich ooit positief heeft uitgesproken over Donald Trump en zijn entourage dient zichzelf serieus af te vragen: welke motieven lagen ten grondslag aan die steun? Het is essentieel om het eigen beoordelingsvermogen kritisch te evalueren, vooral in het licht van de destructieve en incompetente beleidsvoering die nu aan het licht komt. De recente onthullingen over het Amerikaanse kabinet, zoals de benoeming van Pete Hegseth tot minister van Defensie ondanks ernstige beschuldigingen, onderstrepen de noodzaak van deze introspectie. ​

“Wie wegkijkt van de waarheid, is medeplichtig aan de leugen.”

Slechte leiders of clowns?

Recente onthullingen tonen aan dat de huidige machthebbers in de VS weinig respect hebben voor Europa. In gelekte berichten uit een besloten Signal-groep, waarin topfunctionarissen militaire operaties bespraken, werd Europa afgeschilderd als een ‘zwakke, afhankelijke klant’. Vicepresident JD Vance uitte zijn afkeer voor het ‘opnieuw moeten redden’ van Europa, terwijl minister van Defensie Pete Hegseth Europese landen ‘pathetisch’ noemde.

“Het masker is af: de VS zien Europa niet langer als bondgenoot, maar als onderhandelingswaar.”

Europese stilzwijgen: teken van onderdanigheid

Ondanks deze vernederende onthullingen blijft het oorverdovend stil vanuit Europese politieke leiders. Geen massale verontwaardiging, geen duidelijke afkeuring van de Amerikaanse houding. Echte vrienden en bondgenoten confronteren elkaar wanneer grenzen worden overschreden. Het feit dat onze leiders dit niet durven, bewijst dat de VS geen bondgenoot is, maar een overheerser waarvoor men buigt uit angst of afhankelijkheid.​

“Wie zwijgt in het gezicht van vernedering, accepteert zijn ketenen.”

Tijd voor Europese onafhankelijkheid

Onze verstikkende afhankelijkheid van de VS is niet langer houdbaar. Het is cruciaal dat we ons losmaken van deze wurggreep en streven naar strategische autonomie. De huidige wereldorde brokkelt af, en dat biedt Europa de kans om zijn eigen pad te kiezen, vrij van Amerikaanse dominantie.​

“Vrijheid begint waar afhankelijkheid eindigt.”

Persoonlijk verzet: kleine daden, groot statement

Mijn vrouw en ik kwamen, onafhankelijk van elkaar, tot dezelfde conclusie: we boycotten Amerikaanse producten. Al maanden koop ik geen Snickers meer op het treinstation, ondanks mijn liefde voor deze reep. Daarnaast probeer ik iedereen te overtuigen om Amerikaanse software links te laten liggen. Recentelijk blogde ik nog over de gemeente Hellendoorn, die een projectmanager zoekt om bestanden over te zetten naar SharePoint — wederom een teken van onze afhankelijkheid van Amerikaanse technologie.​

“Verandering begint bij bewuste keuzes, hoe klein ook.”

Actie is vereist: weg van de Amerikaanse invloed

We kunnen niet langer weifelen. Het is tijd voor actie, voor een duidelijke breuk met de VS. Alleen door zelf de touwtjes in handen te nemen, kunnen we een toekomst bouwen waarin Europa niet langer een speelbal is van Amerikaanse belangen.​

“De toekomst behoort toe aan hen die vandaag handelen.”