Een nieuwe driehoek om over na te denken…

Heuvels en dalen: mijn reis weg van Big Tech

Ik neem je mee op mijn avontuur om over te stappen van Big Tech-software naar betrouwbaardere, Europese of open-source alternatieven. Ik deel mijn ervaringen eerlijk met je: de successen, tegenvallers en uitdagingen. Onderweg kom ik obstakels tegen, zoals hardware die niet werkt, diensten die geld kosten en mensen die mijn keuze niet begrijpen. Ik deel alles, zodat jij kunt leren en meegenieten van deze reis. Ga je mee?
—

Te goed om waar te zijn?

Ik weet nog precies wanneer het kwartje viel. Ik was me aan het voorbereiden op mijn Microsoft Fabric-certificering en dacht: “Als je dit hebt, waarom zou je ooit nog iets anders gebruiken? Dit systeem kan alles en doet alles.” En toen schrok ik. Want dat is precies het probleem. Het werkt zo goed, zo naadloos, dat het ons in slaap sust.

“Vendor lock-in begint niet bij gebreken, maar bij perfectie.”

De comfortvalkuil van Big Tech

Het overstappen van Big Tech naar open source of Europese alternatieven is geen makkelijke reis. Dingen werken minder goed, minder vanzelfsprekend. Soms werken ze gewoon niet. En vaak is de grootste hobbel niet de techniek, maar de mensen om je heen. Collega’s, klanten, vrienden: ze begrijpen je keuze niet, willen niet mee, of vinden ‘nog een app’ simpelweg teveel moeite.

“Het moeilijkste aan veranderen is niet de software, maar de context.”

Waarom is goed niet goed genoeg?

Ik hoor het vaak: “Maar het werkt toch gewoon goed?” Ja, dat klopt. En juist dat maakt het zo verraderlijk. Grote techbedrijven hebben hun producten tot in de perfectie geoptimaliseerd. Maar wie iets te goed laat werken, stelt geen vragen meer. En als je geen vragen stelt, geef je ongemerkt je autonomie op.

“De grens tussen gebruiksgemak en afhankelijkheid is flinterdun.”

De nieuwe driehoek

We zijn allemaal bekend met de klassieke driehoek in projectmanagement: Functioneel, Bewezen technologie, Betaalbaar. Maar wat als we die derde vervangen? Wat als we in plaats van naar kosten, kijken naar morele volwassenheid? Sinds ik dat doe, is mijn hele denkkader veranderd. Net zoals ik bereid ben in te leveren op functionaliteit als iets goedkoper is, ben ik nu bereid om iets minder gebruiksvriendelijks te accepteren als het ethisch wél klopt.

“Morele volwassenheid is geen luxe. Het is een vereiste voor digitale autonomie.”

Drie waarden als kompas

Ik toets technologie nu op drie assen:

1. Functionele volwassenheid — doet het wat ik nodig heb?
2. Technische volwassenheid — is het stabiel, onderhoudbaar, bewezen?
3. Morele volwassenheid — respecteert het mijn rechten en waarden?

Door dit kader toe te passen, wordt kiezen eenvoudiger én zinvoller. Niet omdat de wereld zwart-wit is, maar omdat je principes pas zichtbaar worden als je ze laat meetellen.

“Wie zijn principes niet meeweegt, laat ze uiteindelijk los.”

Een uitnodiging tot heroverwegen

Ik hoop dat ik met dit verhaal mensen en organisaties aanzet tot nadenken. Je hoeft Big Tech niet per direct af te zweren. Maar laat morele volwassenheid niet het sluitstuk zijn van je besluitvorming. Zet het aan de voorkant. Maak het onderdeel van je gesprek. Want alleen dan bouw je echt toekomstbestendige technologie.

“Wie ethiek pas achteraf meeneemt, programmeert zijn eigen afhankelijkheid.”