Smeltende muren en vastgeroeste denkpatronen

Klagende kelders, kokende keukens

Ik las vanochtend dit artikel:
👉 Een op de drie Nederlanders vindt woning niet hittebestendig genoeg (NU.nl)

En wat mij betreft is dat het soort kop waar je óf hard om moet lachen óf heel stil van wordt.
Een derde van de Nederlanders vindt dat hun huis niet tegen de hitte kan.
Alsof die hitte uit het niets komt. Alsof we overvallen zijn door een verschijnsel dat niemand had kunnen voorspellen.
Nee. We wisten dit al decennia.
Maar ineens is het persoonlijk.
Ineens is het je zolder, je slapeloze nacht, je oververhitte babykamer.

“De klimaatcrisis landt pas in het hoofd als hij je woonkamer binnenwandelt.”


Klimaatontkenning met de ventilator op stand drie

En dan de paradox:
Tegelijkertijd loopt een stevig deel van Nederland nog altijd te oreren dat klimaatverandering overdreven is.
Of erger: dat het allemaal onzin is. Natuurlijke cyclus. Zonnevlekken. Linkse propaganda.
Maar wel klagen dat het huis aanvoelt als een oven.
Wel mopperen dat het asfalt smelt onder je leaseauto.
Wel zwetend de airco op 19 graden zetten — en dan boos zijn dat de energierekening stijgt.

“Je kunt geen ijsjes eten én de hitte ontkennen die ze laat smelten.”


Wanneer wordt ongemak eindelijk overtuiging?

Iedereen wil comfort. Begrijpelijk.
Maar als dat comfort structureel gefaciliteerd wordt door ontkenning, uitstel en zelfbedrog — dan is het geen comfort meer. Dan is het collectieve destructie.
We willen koelte, maar zonder groene daken.
We willen schaduw, maar zonder bomen.
We willen oplossingen, maar zonder concessies.

“Wie alleen bereid is te veranderen als het niet botst met het gemak, verandert niets.”


Geen klimaatbeleid? Dan geen koelte

Er zijn mensen die zeggen: “Ik ben niet tegen het klimaatbeleid, maar het moet wel haalbaar blijven.”
Dat is hetzelfde als zeggen: “Ik wil afvallen, maar niet stoppen met friet.”
Wat we nodig hebben is visie, durf en bovenal: ongemak.
Structureel, diepgaand ongemak.
Want pas dan kunnen we bouwen aan woningen die wel tegen hitte kunnen.
En aan een samenleving die niet instort zodra het kwik stijgt.

“Koelte is geen recht. Het is een keuze die we als samenleving moeten verdienen.”

Geef een reactie